Covid-19 salgını nedeniyle ilk vakanın görülmesi, peşinden gelen ilk vefatlarla birlikte hükümet tarafından bir dizi tedbirler alındı ve hayata geçirildi.
Bilim Kurulunun tavsiyesi ile ilgili bakanlık, hükümet ve Cumhurbaşkanı #EvdeKal çağrısı yapıyordu.
“Sosyal mesafeye” uyulmalı, “kalabalık yerlerden uzak durulmalıydı.”
En sevilen dizilerin yıldızları, futbolcular, şarkıcıların rol aldığı kamuoyu spotları tüm TV kanallarında dönüyordu.
Evde kalanlar keyifli vakit geçirsin, sıkılmasın diye sevilen eski diziler devlet kanalından yeniden yayınlanıyor, sporseverler için son 15-20 yılın en heyecanlı maçları tekrar veriliyordu.
Yeter ki evde kalsın insanlar, virüse maruz kalıp salgının yayılması engellensin.
AVM’ler kapandı,
Kahveler, berberler…
Camiyi yasakladı bu hükümet yahu, ötesi var mı?
Çağrı, rica ile de yetinmedi hükümet, yasakladı sokağa çıkmayı.
Önce 65 yaş üstüne,
Sonra 20 yaş altını ekledi,
Ardında herkese…
…
.
Herkese… mi???
Herkese değil,
“Önemsiz” bir kesim hariç;
İşçiler.
Onlar calışmalıydı.
“Üretim duramaz”dı.
Yukarda yazılan tedbirlerin hiç biri işçiler için geçerli değildi.
Onlar #EvdeKal ‘amazdı,
Onlar için “sosyal mesafe” çok da aranılan bir şey değildi ki ayakta, sıkışık, balık istifi servis araçlarına, belediye otobüslerine doluşmalarında sakınca yoktu,
Üretim tezgahında dip dibe,
Yemekhanelerde yüzlercesinin birden aynı ortamda bulunması üzerinde konuşulacak konulardan değildi…
Bilim Kurulu tavsiyeleri,
Sevimli, ton ton bakanın çağrıları onlar için değildi.
Kamu spotları,
Eski diziler,
Muhteşem, unutulmaz maçlar onlar için yayınlanmıyordu…
Onların başka görevleri vardı;
Her ne şart altında olursa olsun,
Riski ne olursa olsun,
ÜRETİM DEVAM ETMELİYDİ
Hükümet, patronların gelir vergilerini, SSK, KDV ödemelerini ertelemiş,
“Kısa çalışma ödeneği”, ücretsiz izin gibi jestlerle elinden geleni ardına koymamıştı ama yeterli değildi.
Daha fazla kar için üretim devam etmeliydi.
Ülke ekonomisi için, “Mart’ın Şubat’tan, Nisan’ın Mart’tan” iyi olması gerekiyordu.
Öyle demişti Hazine ve Maliye Bakanı.
Yalancı mı çıksın bakan?
Devam etti üretim.
Üretim tezgahlarında,
Atölyelerde,
Şantiyelerde,
Ölümüne devam etti…
İSİG (İş Sağlığı ve Güvenliği) Meclisinin Nisan 2020 raporuna göre
103 tanesi COVİD-19 nedeniyle olmak üzere 220 işçi hayatını kaybetti.
220 işçi sabah evinden ayrılıp işe gitti ve bir daha geri dönmedi.
220 işçi sabah eşiyle vedalaşıp, çocuğunu öperek ayrıldı evinden ve bir daha geri dönmedi…
Ve bu 220 işçinin 103 tanesi aylardır tek gündemimiz olan COVİD-19 nedeniyle öldü.
2020 yılının,
Ocak ayında 112
Şubat’ta 131
Mart’ta 113 işçi ölmüştü.
Ama Nisan’da 220 işçi.
2019 yılının Nisan ayında 145 işçi ölmüştü.
Nerden bakarsanız bakın,
Hangi dönemle karşılaştırırsanız karşılaştırın Nisan 220 de işçi ölümlerinde %50 civarında bir artış var.
Ve bu artışın tek bir sebebi var;
ÜRETİM DEVAM ETSİN
ÜRETİMİN DEVAM ETMESİNİN DİYETİ 103 İŞÇİ!
Bu nasıl bir şey?
Kim karar verilir kimin öleceğine?
Kim hangi kritere, hangi ölçeğe göre karar veriyor buna?
Bir patronun aylık karının yüzde kaçı ediyor bir işçinin hayatı?
Ülke ekonomisini aylık büyümesinin ne kadarını karşılıyor 103 işçinin hayatı?
Sabah babasını öperek işe gönderip akşam tabut içinde cenazesini karşılayan bir çocuğun duyguları kaç dolar ediyor?
Bu nasıl bir şey?
Yoksa bu da mı “fıtrat”?
6 yıl önce bugün Soma Madeninde yine bir patronun kâr hırsı nedeniyle 301 madenci ölmüştü.
Bunun “fıtrat” olduğunu öğrenmiştik o gün.
Nisan ayında
Göz göre göre üretime zorlanan
Ve Covid-19 nedeniyle ölen 103 işçi de mi fıtrat yoksa?
İşçinin fıtratı patronun cebini doldururken ölmek mi?
Bu fıtrat değil.
Bu normal değil,
Bu insanî değil,
Ve
Bu değişecek.
Bu düzen değişecek,
De-ğiş-me-li
Er yada geç
De-ği-şe-cek…
Zincirlerinden başka kaybedecek bir şeyleri olmayanlar,
Patronların üç kuruş karları uğruna ölüme yollananlar değiştirecek.
İsmet Doğan
İş Güvenliği Uzmanı